رویه کاری فولادهای زنگ نزن مارتنزینی با استلایت 6 و ارزیابی ساختار رفتار سایشی و خوردگی

چکیده در این پژوهش به بررسی ریزساختار، فازشناسی، سختی، رفتار خوردگی و رفتار سایشی روکش حاصل از سیم جوش پایه کبالت از نوع استلایت 6 در 1، 2 و 3 پاس بر سطح فولاد زنگ نزن مارتنزیتی 410 و 1 پاس استلایت 6 در حضور لایه میانی فولاد زنگ نزن آستنیتی 309 و یا اینکونل 617 پرداخته شده است. روکش کاری به روش جوشکاری قوسی تنگستن-گاز (gtaw) انجام شد. نمونه ها توسط آزمون های متالوگرافی نوری و الکترونی،پراش پرتو ایکس، طیف سنجی انرژی(eds) و سختی سنجی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های پژوهشی نشان داد که در سطح نمونه ها ریزساختار دندریتی و شامل فاز زمینه کبالت (fcc) غنی از کروم و یوتکتیک غنی از کاربید کروم است. این کاربیدها شامل m23c6 ویاm7c3 (m فلز) غنی از کروم هستند. در فصل مشترک روکش و زیرلایه و در بین پاس ها رشد اپی تکسیال مشاهده شد. سختی از فصل مشترک به سمت سطح افزایش یافته است زیرا ساختار ریزتر شده است و رقت آهن در نزدیک فصل مشترک زیاد است. با اعمال لایه میانی فولاد زنگ نزن آستنیتی 309 رقت آهن از نمونه دو پاس استلایت کمتر و تقریباً شبیه نمونه 3 پاس است و سختی سطح افزایش یافته است. سختی سطح روکش استلایت در حضور لایه میانی اینکونل 617 کمتر شده است. از نمونه های 1 به 3پاس استلایت6 مقاومت به سایش بیشتر شده است، نمونه با لایه میانی 309 بیشترین مقاومت به سایش را داشت و نرخ سایش نمونه با لایه میانی اینکونل 617 از دیگر نمونه ها بالاتر است و کاهش وزن بیشتری نیز مشاهده شده است. با توجه به سختی سنجی بر روی مسیر سایش یافته، مشاهده می شود سختی سطح پس از سایش افزایش یافته است. فاز عمده پس از سایش کبالت ? (hcp) بوده که مقایسه آن با نتایج قبل از سایش نشان داد که این فاز پس از سایش بوجود آمده است. ضریب اصطکاک روکش های استلایت در محدوده 2/0 تا 28/0 بود و در نمونه با لایه میانی اینکونل ضریب اصطکاک افزایش یافت. نمونه 3پاس دارای سرعت خوردگی کم و منطقه پسیو بزرگتر بود و نمونه های همراه با لایه میانی سرعت خوردگی کمتری داشتند ولی منطقه پسیو آن ها کوچکتر بود.